É moi importante identificar as nosas emocións para poder controlalas. Durante este inicio de curso xurdiu un medo no noso grupo: o medo aos ruídos e por ese motivo decidimos empregar este libro en Atención Educativa. Pero como a reflexión posterior foi moi rica decidimos compartilo tamén co resto do grupo. A partir de contar este conto primeiro da forma tradicional e despois no encerado dixital reflexionamos sobre as nosas emocións e como nos sentimos.
O medo que máis saiu foi á oscuridade e Clara resaltou que tiña moitos pesadelos e dábanlle medo. Falamos de que sentían e porqué. Candela B. tamén contou que ela cando estaba esperta na cama e escoitaba ruídos que non coñecía dáballe medo porque podería ser un ladrón.
Falamos da rabia tamén, que cousas eran as que nos provocaban estar así e as cousas que poderíamos facer para pasar á calma.
Como non podería ser doutra maneira tamén falamos da alegría e da tristeza e falamos de que cousas nos poñían tristes e cales ledos. Por exemplo David dixo que o feito de que os seus avós estiveran lonxe e non poder estar con eles máis tempo producíalle estar triste.
A verdade é que non tiña pensado facer esta entrada no blogue pero Candela Blanco pediume que subira o conto que o quería ver na casa e eu encantada de que o vexa ela e moitos máis.
Así que anímovos a velo con eles e a falar despois sobre as cousas que lle provocan cada emoción e que soluciones se lles ocorre no caso da rabia, tristeza e medo.
En Atención Educativa seguiremos traballando con él durante as seguintes sesións.
Indico tamén que este conto o están traballando os nenos e nenas da clase de Ana tamén.
No hay comentarios:
Publicar un comentario