A GORRA DE NICO

Hoxe no patio xurdiu un problema: Nico xogando lanzou a gorra e quedou na rama dunha árbore.

A primeira solución que se lles ocorreu para resolvelo foi chamar á profe, pero a profe non era a solución.

Estaba moi alta e a profe tampouco chegaba, dicíanme salta, nin saltando... entón propúxenlles pensar outra solución.

Saíron varias, e animeinos a probalas. Mover unha rama, mover o tronco, escalar pola árbore... estiveron a probar. Ocorréuselles chamar á profe Sandra que era máis alta ca min dicían, pero tampouco... outra solución era segundo Nico pedirlle axuda ao papá de Breixo que era moi alto  (o del tamén era alto pero estaba en Brasil entón non podía vir dicía); coller unha escaleira, pero non tiñamos escaleira, lanzar outra gorra a ver se lle daban e caía, pero aí tiven que intervir porque xa tiñamos un problema cunha gorra, se se engancha outra teriamos dous... e decidiron que non era boa idea.

Levaron  á práctica todo o que se lles ocorría, todo agás a solución de Breixo que non se cortou un pelo, había que talar a árbore e solucionado.

Máis tarde Hugo dixo que ao mellor lanzando un zapato que pesaba máis que unha gorra podían darlle e caer... e sacouse un tenis e empezaron a lanzalo... e estiveron a punto de darlle en varias ocasións, isto xa era un reto en toda regra. Pero chegou o segundo problema o tenis de Hugo quedouse máis arriba que a gorra de Nico.

Tiñamos que conseguir un pau longo dicían... e por fín ocorréuselles que sería boa idea ir a buscar unha vasoira!!!!

Problemas cotiáns como este se llelos resolvemos á primeira e non os facemos pensar perderiamos todo este rico proceso. É moi importante que pensen e resolvan eles, aínda que as veces teñamos que ofrecerlles pequenas axudas.